Të rritesh do të thotë të përjetosh një vuajtje: të zgjedhësh mes shoqërisë dhe fantazisë, e për t’u rritur duhet të vrasësh një pjesë tënden. Pasqyra është një shembull i kësaj. Për sa kohë jemi fëmijë, është një lojë argëtuese, por pastaj vjen mosha e adoleshencës dhe bëhet krejt tjetër gjë.
Patologjia e indiferencës ndaj përpunimit dhe shkrimit të mendimit që kemi zakonisht si shoqëri që në kohët e paraardhësve ilirë, natyrisht nuk ka kursyer as klasën politike.
Ka qindra të vdekur çdo ditë. Njerëzit kanë probleme ekonomike. Por ndërkohë bursa rritet dhe miliarderët ngrenë dolli. Mua nuk më pëlqen dhe ndoshta nuk jam i vetmi.
Prodhimi i Brendshëm Bruto mund të jetë pasqyrimi ideal i asaj batute të famshme të Charles de Gaulle, kur thoshte “Nëse unë ha dy pula dhe ti asnjë pulë, statistikisht të dy kemi ngrënë nga një pulë”.
Liria është e lidhur në thelb me shpresën dhe shpresa është e lidhur pazgjidhshmërisht me forcën e imagjinatës njerëzore, me aftësinë tonë për të konceptuar, me vitalitet të madh, situata që tejkalojnë ato në të cilat gjendemi, duke na lejuar kështu të çlirohemi nga kontrolli i tyre.
Popujve perëndimorë u pëlqen të ruajnë në të tanishmen e shpejtë një magjepsje të ngadaltë të së kaluarës. Mbretërit dhe mbretëreshat do të rezistojnë edhe disa dhjetëra vjet në Europë, teksa roli i tyre do të bëhet gjithmonë e më simbolik, ndërsa europianët do të duhet t’i heqin aureolën e t’i shohin më njerëzishëm monarkët e tyre.
Kishte diçka të shëndetshme, megjithëse nuk e di saktësisht se çfarë, në mungesën e patronazhit të tepërt. Nuk ishim gjenerata më e mirë në histori, por në përgjithësi, grupet tona populloheshin nga fëmijë të zgjuar. Ndoshta sepse thjesht duke kaluar periudha të gjata të ditës pa mbikëqyrje, fëmija ishte i detyruar t’i merrte vetë vendimet.
Nga pozita parazgjedhore, askush nuk e di se si do të jetë periudha paszgjedhore. Vetëm pas zgjedhjeve, në retrospektivë, në një distancë kohore, mund të bëhet vlerësimi i duhur se çfarë ndodhi dhe se çfarë rezultati real prodhoi ai vullnet.
