Unë kam 50 vjet që jap mësim dhe ajo që shoh është se shumica e studentëve të mi nuk i shtojnë vlerë shoqërisë me atë që bëjnë. Karriera tipike krijohet mbi punën pa reflektim në një mjedis shumë konkurrues. Ata që merren me planifikim urban duhet të mendojnë më shumë si mjekë, sesa si sipërmarrës.
Është një kapitalizëm i ri, ai i “palëvizshmërisë së trupave”, sepse është bota që vjen gjithnjë e më shumë drejt nesh. Me inteligjencën gjeneruese artificiale, shfaqet po ashtu një ekonomi e re, ekonomia “e shpejtë”, e aftë për të gjeneruar tekste, imazhe, video, muzikë ose media të tjera në përgjigje të kërkesave.
Letërsia është arma e ftohtë e Mircea Cărtărescu-t, mënyra se si ai e mbron bukurinë dhe lirinë pasi u rrit në një vend të skllavëruar prej diktaturës. Më i madhi i shkrimtarëve rumunë jep këtë intervistë pak javë përpara shpalljes së çmimit Nobel, që ndoshta mund t’i shkojë pikërisht atij, pasi prej vitesh përflitet se është në listën e kandidatëve. […]
Në “Secret Hitler”, fati i demokracisë nuk është në duar të zgjedhësve: varet nga kapaciteti i elitave demokratike dhe besimit të miqve për t’u çjerrë maskën armiqve. Pyetja që shtron loja është e qartë: a vlen e njëjta gjë edhe në jetën reale?
Janë pikërisht këto që ka reduktuar shkrimi i dorës në epokën dixhitale: kohën dhe angazhimin. Unë dhe bashkëshorti im ndonjëherë i shkruajmë letra njëri-tjetrit, dhe është një akt sfilitës dashurie. Të kuptosh atë që dua të them është një projekt emocional dhe intelektual njëherazi. Por pasi shkruaj për ca kohë, sfida bëhet thjesht fizike.
