Putini përmend si justifikim praninë e NATO-s, por sot NATO i ngjason më shumë një shërbimi privat të mbikëqyrjes së vilave të pasanikëve, sesa një ushtrie vërtetë efektive. Gabimi i Putinit është ai i përhershmi, i njëjti që Unamuno i përmendi Frankos: Do të fitoni, por nuk do të bindni.
E sigurt që Putini nuk u angazhua në një konflikt të këtyre përmasave, që më pas të heqë dorë pa marrë asgjë tjetër veçse pushtimin e pak pëllëmbëve tokë që s’e juftifikojnë koston e operacionit. Siç duket, dorëzimi nuk është as në natyrën e tij dhe as bën pjesë aktualisht në spektrin e emocioneve.
Putinizmi është i pashpresë sepse është armik i lirisë dhe i demokracisë. Më në fund, sot njerëzit e kuptuan këtë. Ai është i dënuar sepse është e kaluara. Ne duhet të bëjmë gjithçka, gjithë sa kemi fuqi, që ai përbindësh të mbetet atje, në të kaluarën, përgjithmonë.
Çfarë e ka nxitur në dekadat e kaluara aleancën politike ruso-ukrainase, që më pas iu delegua mafies? Përgjigja është një dhe e vetme: gazi. Çfarë e ndërpreu këtë skemë mafioze në të cilën ishte mbërthyer Ukraina? E papritura që as “Solncevskaja bratva” nuk mund ta parashikonte ishte revolucioni në sheshin Maidan në vitin 2014. Kryengritja e popullit ukrainas që lidhej me dëshirën europiane e hodhi në erë këtë marrëveshje mafioze.
Nëse sulmohet Estonia, Lituania apo Polonia, hyjmë në një përmasë tjetër. Kina ndërkohë po vëzhgon me vëmendje. Nëse Putini arrin të shkatërrojë ushtrinë ukrainase, të marrë Kievin dhe të vendosë një qeveri kukull, ky bëhet një format i gatshëm për t’u zbatuar nga Kina në Tajvan. Një sulm mbi Tajvanin, do t’i detyronte amerikanët të ndërhynin ushtarakisht. Prandaj ky është momenti i fundit kur mund ta dëmtojnë makinën ushtarake të Putinit dhe të shkatërrojmë shtetin e tij mafioz dhe burokratik, pa nxjerrë asnjë ushtar në terren.
Ëndërr e kam të jetoj në një botë pa heronj, në një botë që nuk ka nevojë për ta. Për fat të keq, kjo nuk është e mundur. Termi “hero i njohur” përmban shumë kundërshti brenda vetes, sepse heronjtë e vërtetë janë të panjohur.
Hutimi prej sjelljes njerëzore, shumë shpejt kalon në indiferencë. Macet, të cilat janë qenie shumë konkrete, rrallë herë bëjnë diçka që nuk ka ndonjë qëllim të saktë, ose që nuk u jep atyre kënaqësinë e menjëhershme. Përballë çmendurisë njerëzore, mjaftohen duke e anashkaluar.
GAFAM (Google, Apple, Facebook, Amazon dhe Microsoft) janë shërbime publike dhe si të tilla duhet të kenë detyrime: nuk duhet të dominojnë tregun, mos të zotërojnë gjithë inovacionin, të mos i bëjnë njerëzit të varur, të mos lejojnë që zhvillimet me hologramet të jenë krejtësisht në duart e tyre. GAFAM duhet të ndahet në pjesë të veçanta dhe të ndryshme, në mënyrë që të mos zëvendësojë shtetet demokratike.
Yuval Noah Harari i ka bërë llogaritë: Mjafton 2% e Prodhimit të Brendshëm Bruto vjetor që qeveritë ta investojnë në ndryshimet klimatike, për të shmangur katastrofën mjedisore. Kjo shifër aktualisht shpenzohet për forcat e armatosura.
Askush nuk duhet të dalë para tjetrit. Dhe njeriu duhet ta dojë atdheun e tij me qartësi, jo verbërisht. Miliona njerëz kanë vdekur në emër të vendit. Nuk do ta përdorja as fjalën “atdhe”. Dikush mund të thotë thjesht “Unë e dua vendin tim”. Të gjitha vendet janë të bukura, por kjo s’e ndal përhapjen e urrejtjes.
