Letër mamasë

Regjisori italian ia dedikon mamasë së tij filmin “Ishte dora e Zotit”. Për të thënë atë që nuk mundi ta thoshte kur ajo ishte gjallë. “E për këdo që ende mundet, kam vetëm një këshillë: thuajeni”, shkruan Paolo Sorrentino.

Uroj të kesh kohë

Nëse nuk do të jemi të aftë për të ndryshuar paradigmën dhe stilin tonë të jetës, do të vazhdojmë të qahemi duke i përsëritur në mënyrë këmbëngulëse vetes dhe të tjerëve se: “Nuk kam kohë! Nuk gjej kohë!”. Jo! Është koha për të pasur kohë.

Njeriu më i rrezikshëm është i palumturi, shumica jetojnë në mosdakordësi me veten

Krijuesi ka bërë një gabim të madh duke bërë burrin dhe gruan kaq të ndryshëm nga njëri-tjetri. Problemi është pabarazia: pabarazia lind nga fakti se gruaja e njeh burrin shumë më thellë nga sa burri e njeh atë, sepse gruaja është nëna e meshkujve. Pastaj sheh burrin e saj pasi rrit fëmijët dhe i thotë: “Ende mendon se nuk të njoh, di gjithçka për ty, për mua nuk je as Zot, as mbret”.

Të lindim e të vdesim në të njëjtin vend është ide absurde, njeriu është krijuar të lëvizë pa kufij

Kemi lindur diku, por pastaj një ditë shkojmë diku tjetër: pa harruar atdheun tonë dhe pa i kthyer shpinën. Të gjitha qytetet e botës dhe të gjitha qytetërimet u ndërtuan nga njerëz të ardhur gjetkë. Idea se njeriu është i destinuar të lindë dhe të vdesë në të njëjtin vend është absurde. Njeriu është krijuar të lëvizë lirshëm, pa kufij, për t’u dhënë diçka bashkëkohësve të tij: qoftë në fshatin e tij të lindjes apo në anën tjetër të botës.

Të rinjtë në Shqipëri nuk e flasin më gjuhën tonë, politika e orientuar drejt një raporti të privilegjuar me Turqinë

Një pjesë nga libri i sapobotuar i ish-kryeministrit italian Romano Prodi “Strana vita, la mia” i shkruar së bashku me Marco Ascione. Prodi flet për ngjarjet e vitit 1997, por edhe duke vënë në dukje se si Italia nuk po e luan më rolin e saj në Shqipëri, të rinjtë nuk flasin më gjuhën italiane dhe politika po afrohet me Turqinë.