Gjithçka kthehet në gossip, madje edhe një krim, dhe çdo gjë ndërtohet në prapaskenë shpesh herë nga gazetarë të dështuar, që nuk kanë arritur të vetërealizohen as në akademi, as në redaksi dhe as në gazetarinë autoritare, por që në fakt sot po përjetojnë pranverën e tyre, ose të paktën kështu mendojmë.
Thuhet se zakonisht njerëzit i bashkon frika ose interesi. Por ç’ka i karakterizon shoqëritë e suksesshme është bashkëpunimi sipas një sistemi të mirëpërcaktuar organizimi dhe besimi i ndërsjelltë, që fatkeqësisht mungon aty ku më së shumti duhet të jetë: Në institucionet drejtuese.
Thuhet se identiteti ynë është produkt i përjetimeve, të cilave u rikthehemi përmes kujtesës. Por nëse këtë funksion ia besojmë plotësisht pajisjeve të jashtme, siç janë telefonët inteligjentë, a jemi të sigurt se në fund të ditës mbetemi po ne? A e shohim veten siç jemi, apo siç kemi dashur të dukemi në disa fotografi?
Ekziston një paradoks ku vazhdimisht botuesit pranojnë së Panairi nuk duhet të shërbejë si një shitore gjigante pesë-ditore, nuk duhet të shërbejë si një treg, por përsëri nuk gjejnë forcën që ta shmangin diçka të tillë.
