Nga Tahar Ben Jelloun/ Ndrojtja nuk është sëmundje. Është një sjellje që dikush thjesht mund ta ketë, qartësisht e pavullnetshme, e cila meriton të merret në konsideratë dhe të respektohet. E përjetuar me kujdes, ndrojtja mund të përfaqësojë një vlerë për t’u adhuruar, si ngadalësia e shoqëruar prej heshtjes. Ama, hera-herës, ky qëndrim na jep përshtypjen e falsifikimit të së vërtetës. […]
Problemi që vjen nga platforma kineze është mentaliteti që kërkon të injektojë për mundësinë absolute të famës së shpejtë përmes idiotësive, përmbajtjes boshe dhe manipulimit e kopjimit banal të imazhit, duke i trajtuar përdoruesit thjesht si ingranazhe prodhuese. Por nga ana tjetër qëndron e vërteta zhgënjyese se fëmijët gjithmonë e më shumë po detyrohen të vendosin më parë marrëdhënien me teknologjinë se me natyrën.
Suksesi i një qeverie në kontrollin shoqëror varet më shumë nga pajtimi vullnetar sesa nga shtrëngimi i imponuar.
Pse i pëlqejmë kaq shumë vendbanimet e shkrimtarëve? Sepse procesi i krijimit është magjepsës. Duam t’i japim një forme fizike imagjinatës sonë të krijuar pas një titulli apo ndonjë personazhi.
Jam një gazetar, skenarist dokumentarësh dhe mësimdhënës, ndaj për shumë kohë racizmi më ka ngacmuar mendimin: Pse ekziston ende, nëse qartësisht është i gabuar? Nga lindi?
Pyetja nostalgjike “Ku kanë përfunduar intelektualët?” është e gabuar. Nuk mund të kemi intelektualë të angazhuar nëse nuk ekzistojnë lexuesit të cilët përthithin idetë.
Ndjesitë e mjegullimit apo shpërqëndrimit janë shpesh rezultate të tentativave për ta kaluar sa më shpejt vëmendjen tonë nga një objekt në një tjetër pa e kuptuar.
Muri kishte rënë, regjimi i Çausheskut kishte mbaruar dhe Herta Müller ndodhej në Berlin – ku sot vazhdon të jetojë e të punojë – pasi kishte braktisur vendlindjen për t’iu shmangur diktaturës, censurës, ngushtësisë dhe shtypjes së vendit që ende kishte mbetur nën ombrellën komuniste. Çmimin Nobel për letërsinë e fitoi në vitin 2009, por në vitin 1992, kur botoi […]
Nëse gjatë muajve të verës situata pandemike u përballua si inerci e masave të marra më herët, apo përmes arnimeve të rregulloreve dhe buxheteve të kompanive dhe institucioneve shtetërore, tani hymë në fazën ku duhet të planifikojmë realitetin e ri në kushtet e pandemisë.
Eksperienca e recensioneve dhe e krizave të shkuara na sugjerojnë se Covid-19 me shumë mundësi do të transformojë tre aspekte të jetës sonë profesionale: kënaqësinë në punë, lidershipin etik dhe besimin.
