Politika është një zanat të kërkon të gjithin për vete. Nëse kërkon të jesh “edhe…edhe…” rrezikon të përfundosh “as…as…”. Shtetformimi është vorbulla që të përthith e që të detyron të marrësh vendime të shpejta, me efekte të gjera. Është mjedisi ku u jetësua maksima se “qëllimi justifikon mjetin”. Politika të kërkon brenda shportës, ose centrifuga e zhvillimeve të nxjerr shpejtë jashtë.
Qëndrimi për të degraduar tjetrin në mënyrën më të ndyrë po përhapet në mënyrë të pakontrolluar. Duhet të kërkojmë një vaksinë kundër inatit.
Futbolli riprodhon besnikërisht numrin më të madh të elementëve të gjuetisë. Përqasja sociologjike dhe antropologjike është një përpjekje thuajse unike për t’i dhënë përgjigje në thelb pyetjes se përse e duam kaq shumë këtë sport dhe e patëm kaq të lehtë të kalonim nga analiza e kurbës së infektimeve tek analiza statistikore e ndeshjeve.
Në njëzetë vitet e fundit, dëshira e grave për t’u martuar është rritur ndjeshëm. Në të njëjtën kohë, po kaq ndjeshëm është rritur dëshira e meshkujve për të mos u martuar. Një prej arsyeve kryesore është se meshkujt nuk janë të inkurajuar për të marrë përgjegjësi.
Sapo ka botuar romanin “Veba Geceleri”, një rrëfim për murtajën, por edhe një këndvështrim mbi konceptin politik të karantinës. Katër vite e gjysmë më parë, miqtë i thoshin se askush nuk do ta kuptonte këtë libër sepse njerëzimi i kishte lënë pas krahëve pandemitë. Sot Orhan Pamuk flet edhe për frikërat e tij dhe artistin e munguar.
Teksa prisnim që në këtë shekull të kishim më shumë kohë të lirë sipas parashikimeve shumë optimiste që bënte Keynes në vitet ‘30, kemi përfunduar në nivele më të larta stresi dhe pasigurie.
Kjo është pjesë e një tradite shqetësuese amerikane për të ekzagjeruar kërcënimet me të cilat përballemi, nga Bashkimi Sovjetik te Saddam Hussein. Ndërsa rrëmojmë botën për armiq të rinj, le të mësojmë t’i japim përmasat e duhura kundërshtarëve tanë dhe të gjejmë një mënyrë për të vrapuar shpejt, por jo të frikësuar.
Më e pakta që mund të bëhet është që injorancës, gjithmonë e pavarësisht formës, t’i jepet përgjigja e merituar. Ose të paktën na shërben të njohim vetveten, përmes reagimit apo letargjisë.
Në realitetin e jetëve tona, frika qëndron gjithmonë në pritë. Kemi gjithmonë një shpatë që tundet mbi kokët tona. Një popull që ka jetuar për shumë vjet në gjendje lufte është i detyruar ta përkufizojë vetveten dhe gjendjen ku ndodhet në terma luftarakë, të dhunshëm, të mbijetesës.
