Ndikimi im më i madh është vetë jeta. Të jetosh. Asgjë e ndërlikuar. Si bashkëshort dhe baba që udhëton, lexon dhe dëgjon të tjerët, idetë vijnë lehtësisht. Frymëzimi është pjesa më e lehtë. Kleçka qëndron në ekzekutimin e idesë.
Çdo pohim përgjithësues, çdo ligjërim njerëzor përplaset me dyshime dhe problematika të ndërlikuara. Mjaft të mendosh se çfarë ndodh në harkun e një jave teksa themi se me takime diplomatike për një javë mund të gjendet një zgjidhje.
Tendenca famëkeqe e Berlinit për ta trajtuar politikën ekonomike si një shëmbëlltyrë morale vlen vetëm për vendet e tjera. Gjermania mbetet nyja e dobët në përgjigjen që bota demokratike po i jep agresionit rus.
Lufta nuk kufizohet vetëm në shkatërrimin e këtij apo të atij objektivi ushtarak a civil qoftë; lufta gjithashtu luftohet duke pushtuar zemrat dhe mendjet e atij publiku global që nuk është i përfshirë drejtpërdrejt në konflikt.
A jemi gati të tregojmë se duke mbrojtur Europën, luftojmë për lirinë e të gjithëve? Refuzimi ynë për t’i trajtuar të gjithë refugjatët në të njëjtën mënyrë i dërgon botës një mesazh krejt të ndryshëm.
Putini përmend si justifikim praninë e NATO-s, por sot NATO i ngjason më shumë një shërbimi privat të mbikëqyrjes së vilave të pasanikëve, sesa një ushtrie vërtetë efektive. Gabimi i Putinit është ai i përhershmi, i njëjti që Unamuno i përmendi Frankos: Do të fitoni, por nuk do të bindni.
E sigurt që Putini nuk u angazhua në një konflikt të këtyre përmasave, që më pas të heqë dorë pa marrë asgjë tjetër veçse pushtimin e pak pëllëmbëve tokë që s’e juftifikojnë koston e operacionit. Siç duket, dorëzimi nuk është as në natyrën e tij dhe as bën pjesë aktualisht në spektrin e emocioneve.
Putinizmi është i pashpresë sepse është armik i lirisë dhe i demokracisë. Më në fund, sot njerëzit e kuptuan këtë. Ai është i dënuar sepse është e kaluara. Ne duhet të bëjmë gjithçka, gjithë sa kemi fuqi, që ai përbindësh të mbetet atje, në të kaluarën, përgjithmonë.
Çfarë e ka nxitur në dekadat e kaluara aleancën politike ruso-ukrainase, që më pas iu delegua mafies? Përgjigja është një dhe e vetme: gazi. Çfarë e ndërpreu këtë skemë mafioze në të cilën ishte mbërthyer Ukraina? E papritura që as “Solncevskaja bratva” nuk mund ta parashikonte ishte revolucioni në sheshin Maidan në vitin 2014. Kryengritja e popullit ukrainas që lidhej me dëshirën europiane e hodhi në erë këtë marrëveshje mafioze.
Hutimi prej sjelljes njerëzore, shumë shpejt kalon në indiferencë. Macet, të cilat janë qenie shumë konkrete, rrallë herë bëjnë diçka që nuk ka ndonjë qëllim të saktë, ose që nuk u jep atyre kënaqësinë e menjëhershme. Përballë çmendurisë njerëzore, mjaftohen duke e anashkaluar.
