Problemi që vjen nga platforma kineze është mentaliteti që kërkon të injektojë për mundësinë absolute të famës së shpejtë përmes idiotësive, përmbajtjes boshe dhe manipulimit e kopjimit banal të imazhit, duke i trajtuar përdoruesit thjesht si ingranazhe prodhuese. Por nga ana tjetër qëndron e vërteta zhgënjyese se fëmijët gjithmonë e më shumë po detyrohen të vendosin më parë marrëdhënien me teknologjinë se me natyrën.
Sidoqoftë, kjo plagë duhet të marrë fund, nëse jo këtë vit, vitin tjetër. Kur kjo të ndodhë, ne do ta shohim veten në një botë të re përtej reflektimit tonë mbi sukseset dhe dështimet në qëndrueshmërinë personale, të etur për të qenë me familjen, me miqtë dhe atë që John Milton e festoi në vitin 1631 kur shkroi: “Qytetet më pas do të gëzohen në gumëzhitjen e mundimshme të njerëzimit”.
Nuk mendoj që votuesit shqiptarë nuk e duan të renë, por e reja, si ajo që kërkon të modernizojë strukturën aktuale ashtu edhe ajo që kërkon ta shembë krejt ngrehinën e plakur, duhet të japë mesazhin e qëndrueshmërisë dhe tashmë ka barrën e provës se nuk shërben si legjitimitet i së vjetrës.
Për pasojë letërsia është e nevojshme, nëse bëjmë paktin që të mos vetëpropozohet si e tillë. Në momentin që ofrohet për të qenë e nevojshme, shndërrohet në propagandë apo pedagogji dhe resht së qeni e nevojshme. Kështu resht së qeni edhe letërsi. Ose të paktën letërsi e mirë.
Mbikëqyrja është e vjetër sa njerëzimi. Por nëse më parë zhvillohej nga një minorancë e mirëpërgatitur mbi pjesën tjetër të popullsisë, sot mbikëqyrja furnizohet drejtpërdrejtë nga vetë ne: jemi njëkohësisht të mbikëqyrur dhe mbikëqyrës, krijues të një kulture që duket e paracaktuar për të dominuar këtë shekull. Por përhapjes së të dhënave si shpërthim depoje armësh do t’ia ndjejmë pasojat shpejt.
Ankthi hyri në shtëpitë tona. Gjithsesi lodhja ishte forma më e përhapur, edhe për ata që nuk donin ta njihnin këtë gjendje. Një lodhje e lehtë dhe pikërisht për këtë fakt më shqetësuese, që na shoqëronte në banalitetin e jetës që kalonim në shtëpitë tona.
Një bisedë me Albert Gjokën, menaxherin e platformës Bukinist, mbi Stephen Hawking dhe librin “Teoria e gjithçkaje: Origjina dhe fati i universit”.
Duke lënë mënjanë zhgënjimet dhe dështimet, në jetë ashtu si në dashuri marrëdhëniet funksionojnë vetëm nëse ekziston besimi.
Perceptimi qytetar në lidhje me çështje ekonomike dhe financiare, e sidomos kur bëhet fjalë për suksesin dhe përfitimin e “tjetrit” mbetet tejet i manipulueshëm dhe destruktiv
Të rritesh do të thotë të përjetosh një vuajtje: të zgjedhësh mes shoqërisë dhe fantazisë, e për t’u rritur duhet të vrasësh një pjesë tënden. Pasqyra është një shembull i kësaj. Për sa kohë jemi fëmijë, është një lojë argëtuese, por pastaj vjen mosha e adoleshencës dhe bëhet krejt tjetër gjë.
