Të ndrojturit, ose qëndrestarët e heshtur të shoqërisë së spektaklit

Nga Tahar Ben Jelloun/ Ndrojtja nuk është sëmundje. Është një sjellje që dikush thjesht mund ta ketë, qartësisht e pavullnetshme, e cila meriton të merret në konsideratë dhe të respektohet. E përjetuar me kujdes, ndrojtja mund të përfaqësojë një vlerë për t’u adhuruar, si ngadalësia e shoqëruar prej heshtjes. Ama, hera-herës, ky qëndrim na jep përshtypjen e falsifikimit të së vërtetës. […]

Vrapim pa mendime

Nëse palestrat e masivizuara në qendrat urbane përfaqësojnë një përpjekje artificiale për t’i ofruar njeriut mundësinë e skalitjes së trupit në kohë të shpejtë dhe brenda perimetrit të tij të jetesës së përditshme, vrapimi është forma më e lartë e përgjegjshmërisë vetjake dhe përpjekja më intime që bëhet në ruajtjen e marrëdhënies me natyrën. Nga dyzimi i fillimit tek ai çlirim i madh që ndjejmë në fund të përshkrimit të disa kilometrave, kalojmë në katër faza të rëndësishme sipas mendimit të Spinozës, të Dekartit, të Hume dhe të Sartrit.

Një politikan më pak, një model frymëzimi më shumë

Politika është një zanat të kërkon të gjithin për vete. Nëse kërkon të jesh “edhe…edhe…” rrezikon të përfundosh “as…as…”. Shtetformimi është vorbulla që të përthith e që të detyron të marrësh vendime të shpejta, me efekte të gjera. Është mjedisi ku u jetësua maksima se “qëllimi justifikon mjetin”. Politika të kërkon brenda shportës, ose centrifuga e zhvillimeve të nxjerr shpejtë jashtë.