Të rritesh do të thotë të përjetosh një vuajtje: të zgjedhësh mes shoqërisë dhe fantazisë, e për t’u rritur duhet të vrasësh një pjesë tënden. Pasqyra është një shembull i kësaj. Për sa kohë jemi fëmijë, është një lojë argëtuese, por pastaj vjen mosha e adoleshencës dhe bëhet krejt tjetër gjë.
Dashuria e vërtetë nuk është shkrirje totale por respekt i distancës, një lloj forme pabesie. Nuk u besoj atyre që thonë “jemi bërë një trup i vetëm”. Kjo nuk është dashuri, është kanibalizëm emotiv.
Tragjedia e vërtetë është se qytetarët më të mirë nuk duan të merren me politikë, e konsiderojnë si një aktivitet të dorës së dytë, të korruptuar. Më të mirët shkojnë drejt kompanive, kështu që në hierarkinë politike ngrihen më të këqijtë, që nuk dinë ta përdorin siç duhet politikën për të sjellë ndryshimet e nevojshme.
Pyetja nostalgjike “Ku kanë përfunduar intelektualët?” është e gabuar. Nuk mund të kemi intelektualë të angazhuar nëse nuk ekzistojnë lexuesit të cilët përthithin idetë.
Muri kishte rënë, regjimi i Çausheskut kishte mbaruar dhe Herta Müller ndodhej në Berlin – ku sot vazhdon të jetojë e të punojë – pasi kishte braktisur vendlindjen për t’iu shmangur diktaturës, censurës, ngushtësisë dhe shtypjes së vendit që ende kishte mbetur nën ombrellën komuniste. Çmimin Nobel për letërsinë e fitoi në vitin 2009, por në vitin 1992, kur botoi […]
Një kërcënim si Covid-19 mund të vijë sërish në një formë më vdekjeprurëse. Ndryshimet klimatike vazhdojnë të jenë armiku numër një. Përhapja e qendrave nukleare janë ende një rrezik për sigurinë globale. Mbipopullimi është ende një variabël i panjohur: së shpejti do të jemi 10 miliardë.
Në fund fiton gjithmonë harresa. Është ligji natyror i kohës. Për viktimën, harresa është si të heqësh edhe fotografinë e fundit. Nuk mbetet më asgjë.
Si natyrë jam i ndrojtur, i rezervuar dhe me trupin kam një qasje të veçantë. Nuk përqafoj cilindo, vetëm ata që dua. Kjo maturi e detyruar më rëndon. Do të jetë interesante rigjetja e një raporti fizik. Ndoshta do të ndihet paksa sikleti, ndoshta edhe frika. Do të nisim të qeshim, ose do të na rrjedhin lotët curril. Nuk e di si do të jetë. Por sido që të jetë do të buzëqeshim. Të lumtur që jemi gjallë.
Nuk jam më sipërmarrës, nëse sipërmarrës do të thotë të maksimizosh fitimin. Maksimizoj numrin e jetëve të shpëtuara ose të përmirësuara. Prej vitit 2000, së bashku me partnerët tanë, kemi ndihmuar të ulim numrin e vdekjeve të shkaktuara prej sëmundjeve infektive nga 10 në 5 milionë. Kriteri i vetëm që drejton punën tonë është numri i jetëve të shpëtuara. Jam në gjendje ta bëj këtë gjë sepse harxhoj paratë e fituara në karrierën time të mëparshme.
Lumturia nuk është një gjendje empirike por një kërkim i mundimshëm dhe i përditshëm. Nuk ekziston lumturi pa empati. Nuk mund të jesh i lumtur në mënyrë klandestine. Dhe kjo vlen që nga fillimet e historisë.
